Yavuz Sultan Selim zamanında, İran şahı kıymetli mücevherlerle süslü bir sandık hediye gönderir Sultan Selim’e. Sandık açılır. İçinden çeşit çeşit değerli taşlar, kıymetli atlas, kadife kumaşlar çıkar. Fakat bir de pis bir koku yayılır etrafa.. Dehşet bir kokudur bu, herkes burnunu tıkar. Sandığın en altındaki bohçadan insan pisliği çıkar. Osmanlıya acayip bir hakarettir bu. Cihan padişahı bu duruma çok sinirlenir Buna bir cevap vermek lazımdır. Bunun altında kalınmaması gerektiğini düşünür ve kendince bir çözüm bulur. Aynı şekilde değerli mücevher ve kumaşlarla süslü bir sandık hazırlatır. İçine o zamanın Osmanlı İstanbul’unda imal edilen gül kokulu en nadide lokumlardan bir kutu hazırlatır, en altına da küçük bir pusula ve bir satır yazı yazar ve İran şahına gönderir. Şah , Osmanlıdan gelen ihtişamlı sandığı açar...  Açtıkça güzel bir koku yayılır etrafa ve en altta bir kutu lokum vardır. Anlam veremez tabiki bu duruma . önce kendisi yer lokumlardan, sonra oradakilere ikram eder....  Çok güzel ve lezizdir lokumlar.. Lokumlar bittiğinde kutunun altındaki notu görür... O notta şöyle yazmaktadır.... “Herkes yediğinden ikram eder”......  SÖZÜN ÖZÜ...; Tarihini, kimliğini, nerden geldiğini, örf ve adedini unutmayan Kütahya Belediyesi, Belediyeye gelen vatandaşlara,yöresel kıyafetli kızlarımız vasıtasıyla  ''LOKUM'' İkram etmektedirler......!!!