Aylar önce birisi makamına yakışmayan bir cümle kurdu. Bir halk sözünü mikrofonda, söyledi." turpun büyüğü heybede " dedi. Aylarca muhalefet te buna cevap verme telaşına girdi. Sözüm ona siyaset yaptılar. Yok turp şuyudu, buyudu, sendin, bendin kuru gürültü ile  gündem oluşturdular. Memleketin asıl gündemini el birlik perdelediler. Bu defteri Yozgat' lı bir köylü bir cümle ile kapatıverdi. " Turpunan, şalgamınan ülke yönetilmez. Ülke adalet ile yönetilir" dedi . Bozok Yaylasından gelen bu ses, iktidara da muhalefete de hem ikaz, hem ihtar, hem de istikamet vermeli. Herkes üstüne düşeni almalı. Aylardır ülke gündeminde dümen suyunda giden bu suni gürültü bir köylünün son derece, yalın, son derece samimi, son derece doğru bir cümlesiyle çöpe atıldı. Bundan sonra artık hiç kimse " turp edebiyatı" üzerinden siyaset yapamaz. Köylünün sesi o defteri kapattı. Eskiden " çarıklı Erkan" diye tanımlanırdı. Şimdiler çarık yok. Kasketli dayı, traktör süren bacı olarak karşımıza çıkıyor. Devir değişse de, şekil değişse de cevher aynı cevher. Çarıklı Erkan'ın irfanı, kasketli dayıda, şalvarlı bacıda da aynen devam ediyor. Köy kahveleri, yaylak yerleri, eğrek yerleri, nükteleriyle güldürür, ağıtlarıyla öldürür. Hikayeleriyle düşündürür. Türk Milletinin irfan ocaklarıdır. Hele türküler, ezgisi sezgiyle süslenmiş türküler. Güftesi, arı, duru has Türkçe olan türküler. Şairi, bestekârı bilinmez, tevazu içinde edeple sır olmuştur. Şair utandıran türküler...!. Bedri Rahmi Eyüpoğlu " ana sütü gibi candan, ana sütü gibi temiz " diyor. Devamla " ne zaman bir köy türküsü duysam şairliğimden utanırım " diyor. Şimdi utanma sırası şairlerde değil. Yönetenlerde, sözde muhalefetmiş gibi rol kesenlerde. Bozok Yaylasından yükselen bu köylünün sesi sadece turp, şalgam gibi basite indirgenmeden, derinliğine düşünülmeli. Adalet çağrısı unutulmamalı. Bu ikaz sadece Yozgat'lı bir köylünün değil, bütün Anadolu Yaylasının ihtarıdır. Ortak sesidir. Dikkate alınmalı, ciddiye alınmalı. Bir siyasi partinin seçim sloganı olarak ta eskitilmemelidir. Bizim köylümüz, şairi, şairliğinden utandırır da acaba siyasetçileri, yöneticileri memleketin halinden utandırmayı da başarır mı ? Ne dersiniz ?