Hayat kiminin gemi yolcuğuna benzettiği, kiminin bir tünel ile sınırlı seyahat olaray tarif ettiği, kimilerinin yaşam rüyası dediği kısacası bir çok şeye benzetilen bir zaman dilimi. Başlangıcına ve bitişine bizim karar veremediğimiz bir süreç. Hepimiz bu süreci bir şeklide yaşıyoruz. Zorluklarla yaşıyoruz, yorgunluklarla yaşıyoruz, sevinçlerle üzüntülerle yaşıyoruz. Peki bu süreci çok iyi yaşadım, hiç keşkelerim olmadı, dünyaya tekrar gelsem yine aynı şekilde yaşardım diyenimiz var mı? Ben hiç rastlamadım, siz okurlarımın da rastladığını tahmin etmiyorum. Öyleyse ne yapmalıyız? Bu soruya bir anekdot ile cevap vermenin uygun olacağını düşünüyorum; Bir üniversitede profesör derse şöyle başlamış: ''Düşünün ki bugün dünyanın son günü. Yarın bu saatte her şey bitecek. Kurtuluş şansınız yok.  Bugün ne yapardınız? Hepinizin bu soruya vereceği cevabı bir kâğıda yazmanızı istiyorum. Öğrenciler tek tek yazmaya başlamışlar... ''İbadet eder, Tanrı'dan günahlarımı affetmesini dilerdim..'' diyen olmuş ''Tüm sevdiklerimle vedalaşırdım.''  ''Üzdüklerimi arar, özür dilerdim.'' Yazmış bir kısmı. Bir bölümü ''Ailemle vakit geçirirdim.'' ''Anneme veya babama giderdim.'' ''Sevgilimi arardım.'' ''Arkadaşlarımla yarım saat eski günlerdeki gibi basket oynardım.'' demiş Yemek yemeyi sevenler ''Barbekü partisi yapardım.'' ''Tüm sevdiğim yemekleri yerdim.'' ''En sevdiğim yemeği hazırlar, tüm sevdiklerimi akşam yemeğine davet ederdim.'' ''Piknik yapardım.'' Diye yazmış. ''Yatar uyurdum.'' ''Ormanda son defa dolaşırdım.'' ''Güneşin batışını son defa seyrederdim.'' ''Akşam yıldızları seyrederdim.'' “Hayatta en çok gitmek istediğim yere gider orada ölmeyi beklerdim.'' Demiş gezmeyi, doğayı sevenler. Hoca bütün hepsini tahtaya yazmış. Sonra gülerek sınıfa dönmüş ve demiş ki: ''Bütün bunları yapmak için dünyanın son günü olması şart mı?..'' Evet sevgili dostlar daha iyi yaşamak, sevdiğimiz şeyleri yapmak için dünyanın son günü beklemek şart mı? Okulu bitirdikten sonra, işyerinde iyi bir makama geldikten sora, evlendikten sonra, ev araba sahibi olduktan sonra, çocukları baş göz ettikten sonra, emekli olduktan sonra, sonra, sonra, sonra… Hayatı istediğimiz gibi yaşamayı hep bir şeylerin sonuna ertelemek ne derce doğru. Unutmayalım dün geçmiştir, yarın belirsiz. O yüzden en doğrusu bu günü yaşamak, yaşaya bilmek. Çok basit gibi görünen bu şey aslında çok zor. Hangimiz uygulayabiliyoruz?  Hepinize iyi haftalar….