Hepimizin en temel amacı iyi yaşamak, huzurlu, sağlıklı bir ömür geçirmek. Uzmanlara göre,  düşünceler beyinde yaşam şekli üretimini tetikliyor. İyi şeyler düşünürsen iyilikler üretiliyor, bunlar kan yoluyla tüm vücuda yayılıp bağışıklık hücrelerini çalıştırıyor. Bir tür enerji parçacığı gibi.  Doktorlar hastalarına neşeli insanlarla buluşmalarını, neşeli kitaplar okuyup komedi filmleri izlemelerini öneriyor. Durduk yere kahkaha atarak da bilinçaltı kandırılabileceğini söylüyor. Norman Kazan’ın bir kitabı vardır; orada ‘kanseri her gün dört kere Şarlo filmi izleyerek yendim’ der. Hasta eğer mutsuzsa, hayata olan bağlılığını yitirmişse yine de neşeli filmler işe yarar mı? Tabi ki biraz zor. Öncelikle hasta iyileşmek isteyecek, iyileşeceğine inanacak beynini bu şekilde motive edecek. Aslına bakarsanız sebepsiz de gülünebilir. Ama bunu şimdi kime anlatacaksın, bizim millet inanmaz böyle şeylere, şüphecidir. Hâlbuki beyin onu gerçek sanıyor. Şuur altı kanıyor. Ne dersen ona inanıyor. İnsan vücudu bir gemi gibidir. Emirleri kaptan verir, makine dairesi emirleri yerine getirir. Bizde de kaptan beyindir. Bilinçaltı da makine dairesi. Kahkaha atıp iyiyim de; iyiymişiz der.. Kötüyüm de; kötüymüşüz der..  Her işin başı sevgidir. İnsanlara olan sevgi, çevreye olan sevgi, insanlara olan sevgi. Sevgi ve öfkenin sınır yoktur. Öfke ise hayatı zehir etme sebeplerinin başında gelir. Bu sözü çok iyi destekleyen küçük bir hikaye; Bir adam yeni aldığı arabasını parlatırken, 6 yaşındaki oğlu bir taş alır ve arabanın kaportasına çizgiler çizer. Adam bir anda kendini kaybeder ve öfkeyle çocuğun elini tutar ve defalarca vurur, vurur elinde İngiliz anahtarı olduğunun farkında olmadan. Hastaneye kaldırılan çocuk, çok fazla kırık nedeniyle tüm parmaklarını kaybeder. Çocuk babasını gördüğü zaman, acı dolu gözlerle, 'Baba parmaklarım ne zaman büyüyecek?' diye sorar. Adam çok incinir ve suskun kalır; çok pişman bir şekilde arabasına geri döner ve onu defalarca tekmeler. Yaptıklarından harap olmuş bir halde arabanın önünde oturur ve çiziklere bakar. Çocuk 'BABA SENİ SEVİYORUM' yazmıştır. Evet sevgili dostlar; Atalarımız öfkeyle kalkan zararla oturur diye boşuna dememişler. Güzel, hoş ve sevgi dolu bir hayata sahip olmak için öfkeden kaçınılmalı sevgi tercih edilmeli. Eşyalar kullanmak içindir, insanlar ise sevilmek. Ama bugünün dünyasında sorun şu ki, insanlar kullanılıyor ve eşyalar seviliyor. Gelin, iyi yaşamanın anahtarlarından olan şu düşünceyi aklımızda tutmak için her zaman dikkatli olalım, şu söylemleri dikkate alalım: Diline dikkat et; söz olurlar. Sözlerine dikkat et; eylem olurlar. Eylemlerine dikkat et; alışkanlık olurlar. Alışkanlıklarına dikkat et, onlar karakterin olur; Karakterine dikkat et; o senin kaderin olur. Hepinize iyi haftalar….